„W tym to czasie zupełnego niemal bankructwa skarbowego trzeba było uzbrajać kraj do wojny, którą Napoleon miał w zamiarze, a ponieważ zbywało na możności wzniesienia warowni w Modlinie i na Pradze i w kraju żadnym sposobem potrzebnych na to pieniędzy zebrać nie można było, kazał Napoleon zaciągnąć w Paryżu pożyczkę na koszta fortyfikacyjne. Dwanaście milionów franków negocyować mieli w Paryżu dla króla saskiego, jako księcia Warszawskiego, bankierowie Perregaux Laffite i współka, począwszy od 1 czerwca do ostatniego grudnia 1811 roku, wypuszczając w obieg 1,200 obligów po 1,000 franków, zabezpieczonych na żupach solnych Wieliczki, z których dochód w połowie do Księstwa Warszawskiego należący, na opłacenie procentów od tej pożyczki na 6% ustanowionych przeznaczony został. Wypłacenie tej pożyczki, rozłożonej na lat 14, miało następować za pomocą wylosowanych 1,000 obligów corocznie, poczynając od roku 1813. Wysokość procentu i krótki termin wypłaty powiększały uciążliwość tej, z natury swojej tak stratnej dla kraju pożyczki, która była prostą antycypacyą 12 milionów franków, dla kraju straconych, z których obiegu i lokacyi zagraniczni tylko kapitaliści zyski odnosić mieli.”
Cytat ten pochodzi z t. III „Dziejów Księstwa Warszawskiego” Fryderyka hr. Skarbka i jest opisem zilustrowanej powyżej obligacji (zastanawiające są nieścisłości w cytowanym tekście), dokumentu prawdziwie unikalnego (XW5 u J. Moczydłowskiego), który mamy przyjemność zamieścić dzięki uprzejmości Ireneusza Maciąga i Bolesława Bellona, którzy podesłali skan. Wielkie dzięki.